Vroeger werd thee gedronken om zijn medicinale krachten. Stammen in het Noordwesten van China kookten de thee totdat alle smaak en voedingsstoffen uit de bladeren waren gehaald. Dit zorgde ervoor dat de thee vaak bitter was, en daarom ook niet zo lekker. Vaak werd yak melk en suiker toegevoegd om de smaak te verzachten. Thee werd vooral gezien als een praktisch drankje dat je beschermt tegen allerlei kwaaltjes, en een drankje dat je warm houdt.
Maar thee werd Tang Dynastie een vorm van tijdverdrijf en genot. Teelt, productie en handel bloeiden. En daardoor werd het drinken van thee steeds populairder. Je kon nergens meer heen in de hoofdstad van Chang An zonder thee tegen te komen: op het koninklijk hof, in kloosters en op straat… Iedereen dronk thee: priesters, dichters en zelfs de gewone burger.
Waarom was thee zo populair tijdens de Tang Dynastie?
Er zijn meerdere redenen waarom thee werd verhandelt op grotere schaal. Als eerste komt dit omdat de Tang Dynastie een relatief vredige periode was. Keizers zoals Taizong en Gaozong hielden minder meer bezig met oorlog voeren. Ze hadden meer dan genoeg tijd om te genieten van thee op een ceremoniële wijze.
Maar zij waren niet de enige die van thee hielden. Met steun van de priesters en bekende dichters zoals Lu Yu, was het nog maar een kwestie van tijd voordat de gewone burger ook thee begon te sippen.
Thee en Chan Boeddhisme (Zen Boeddhisme)
Monniken speelde tijdens de Tang Dynastie een belangrijke rol in het spreiden van theecultuur.
Chan Boeddhisme bloeide ten tijde van de Tang Dynastie. Monniken mediteerden destijds vele uren per dag. Thee was ideaal, omdat het erg verfrissend was voor de geest. Het hielp hen om wakker te blijven en alle afleidende gedachten van zich af te zetten. Niet gek dus, dat thee hun favoriete drankje werd.
Naast het drinken begonnen monniken al snel ook zelf thee te verbouwen. De meeste Chan tempels bevonden zich in de bergen (om dichter bij de hemel te zijn). Deze gebieden gekenmerkt door ideale temperaturen en zeer vruchtbaar grond.
Monniken behoorden tot één van de eerste groepen die op grote schaal thee kweekten in China. Snel werden er nieuwe methodes ontdekt voor het verbouwen en verwerken van thee om zo de smaak te verbeteren.
De monniken dronken niet alleen zelf thee, maar introduceerde dit ook enthousiast aan mensen in hun omgeving. Geloof was tijdens de Tang dynastie erg belangrijk. Monniken hadden daarom een centrale rol in de samenleving en hebben daarom een belangrijke rol gespeeld bij het verspreiden van theecultuur.
Lu Yu en de “Classic of Tea”
De Tang Dynastie was echt economisch gezien een gouden tijdperk. Hierdoor hadden theeliefhebbers de kans om zich fanatiek te verdiepen in thee. Lu Yu is zonder twijfel de bekendste theeliefhebber van zijn tijd.
Op jonge leeftijd wilde Lu Yu’s vader dat hij zich verdiepte in Boeddhisme, maar Lu Yu was veel meer geïnteresseerd om de wereld te zien en begrijpen. Op een 14-jarige leeftijd vertrok hij van huis. Uiteindelijk bezocht hij verschillende theeregio’s in China en ontmoette hij vele theemeesters. Alle kennis en ervaring die hij opdeed, leidde uiteindelijk tot een boek dat zijn levenswerk werd: The Classic of Tea.
Het boek liet het hele proces zien van het drinken van thee. Het bevatte ook een lijst van 28 gereedschappen voor theebereiding en besprak 8 regio’s waar thee werd verbouwt. Het was de geboorte van de Chinese theeceremonie.
Lu Yu's Classic of Tea werd uiteindelijk een basis voor de verdere ontwikkeling van theecultuur in latere eeuwen. Door zijn belangrijke bijdrage wordt hij ook wel gezien als de Tea Sage.
Theehandel tijdens de Tang Dynastie
Naast monniken en Lu Yu waren er ook andere belangrijke figuren die hun bijdrage hebben geleverd aan de verspreiding van theecultuur. In de vroegere periodes van de Tang Dynastie trouwde Prinses Wengcheng met de Tibetaanse koning Songtsän Gampo, en introduceerde zo thee aan Tibet.
De Tibetaanse mensen hadden een dieet dat bestond uit vlees en zuivelproducten, en thee was het perfecte drankje voor alle vitaminen die ze misten in hun dieet. Snel was de vraag naar thee enorm. Het taaie klimaat maakten het echter moeilijk om thee in Tibet te verbouwen.
Gelukkig werd er meer dan genoeg thee in de omringde provincies zoals Yunnan en Sichuan geproduceerd. Theehandelaren begonnen daarom thee in te kopen in ruil voor Tibetaanse paarden. Het leger had namelijk veel paarden nodig om stabiliteit in de grensgebieden te waarborgen. Deze handelsroute wordt daarom ook wel de ‘Thee-Paard route’ of de ‘Antieke thee zijderoute’ genoemd.
Het woord “Thee” Tijdens de Tang
Voor de Tang Dynastie heette thee “tu” (荼). Het betekent thee, maar ook bittere groente en een soort onkruid. Toen thee populairder werd, vonden mensen dat het een speciale naam nodig had. Ze namen daarom een streep uit het teken “tu” (荼) en noemden het “cha” (茶). Lu Yu gebruikte ook de term “cha” in zijn boek “The Classic of Tea” (Cha Jing). Bekende theeliefhebbers en dichters zoals Lu Tong gebruikte ook “cha” in hun gedichten. Sindsdien was “cha” de officiële term voor thee, en dat is zo gebleven tot de dag van vandaag.
Theewaren tijdens de Tang Dynastie
Theeservies werd erg belangrijk voor de cultuur in de tijd van de Tang Dynastie. De snelle groei in de keramiek industrie zorgde ervoor dat theeservies steeds meer betaalbaar werd. Normale families konden nu thee drinken uit keramische kopjes en thee opslaan in keramische potten.
In die tijd waren er 2 belangrijke stijlen theeservies, Xing-kerammiek uit Hebei en Yue-keramiek uit Yuezhou. De eerste stond bekend om zijn schone witte vertoning, en de tweede stond juist bekend om zijn jade-achtige uiterlijk.